ยอมรับซะเถิดว่า เราอยู่ในโลกของความเป็นจริง

ไม่ใช่ทุ่งลาเวนเดอร์ ที่มีผีเสื้อเบ่งบาน

แต่ส่วนหนึ่งของชีวิตที่เราอยู่นอกจากความจริง

นั้นก็คือ ความฝัน ในวัยเด็กที่ทุกคนอยากจะเป็น

และเมื่อโตขึ้นเด็กในวันนั้น ก็คือผู้ใหญ่ในวันนี้

ที่อยากจะทำความฝันสักอย่าง ให้เป็นจริง

คำถามก็คือ การที่คุณจะทำอะไรสักอย่าง 

รวมไปถึงความฝันนั้น

หากพูดง่ายๆว่า ตอนนี้คุณกำลังเดินไปในทุ่งกุหลาบ

พูดแล้วโหแม่งโคตรสวยเลย

มีหลายดี ขาว แดง ชมพู แต่คุณก็อย่าลืมว่า 

แม่งก็มีหนามให้คุณได้ระวังเหมือนกัน

คำถามต่อมา คุณว่าคุณจะไม่โดนหนามตำใช่ไหม 

คำตอบก็คือ ไม่ และไม่มีทาง

ตัดภาพกลับมาที่ความเป็นจริง 

คุณเดินในทุ่งกุหลาบแล้วเจอหนามกุหลาบฉันใด

การเจออุปสรรคในความฝัน ก็เป็นของคู่กันฉันนั้น

แต่ทันทีที่คุณเจอหนาม 

หรืออุปสรรคของความฝันคุณจะทำอย่างไร

บางคนบอก ไอ้เหี้ยเอ้ยแม่ง 

บางคนบอก สัสเอ้ยเล่นกูและ บางคนบอก ไอ้ห่าชีวิต

แล้วเมื่อบอกเสร็จ คนที่บอกคำเหล่านั้น 

แม่งเดินต่อ หรือเปล่า

เพราะบางคนเจออุปสรรคแล้ว ก็ล้มเลิก 

แล้วร้องไห้โทษฟ้าดิน เปรียบเปรยเหมือน 

คุณจับกุหลาบแล้วโดนหนาม 

คุณก็ไม่อยากจับมันอีก

หรือบางคนเจออุปสรรคแล้วเรียนรู้ ในสิ่งที่เจอ 

ก็เหมือน คุณจับกุหลาบแล้วเจอหนาม

คุณก็หาวิธีจับกุหลาบที่ให้คุณไม่เจ็บ

เพราะความฝันมันก็เหมือนการถือดอกกุหลาบ 

ดอกหนึ่ง มันสวยงาม 

แต่คุณต้องอดทนต่อหนามที่แม่งเยอะชิบหายที่มีอยู่ในก้าน

ความฝันก็เหมือนกัน มันต้องใช้เวลาพิสูจน์มัน

แล้วอะไรที่จะพิสูจน์คุณถ้าไม่ใช่อุปสรรคที่ทำให้คุณได้เรียนรู้และแข็งแกร่งมากขึ้น

แต่ถ้าคุณเจออุปสรรคในความฝันแล้ว 

คุณจะไปต่อ หรือยกธงขาว 

กับสิ่งที่คุณอยากทำให้เป็นจริง